అన్నమయ్య పదానికి మన పైత్యం తోడు

(పమిడికాల్వ మధుసూదన్ రచన)

కాళిదాసు కవిత్వానికి మనపైత్యం తోడు . ఉన్నది గొప్పదై , దాన్ని మనం చెడిపేస్తే - ఆ సందర్భంలో వాడే సామెతగా ఈ మాట లోకంలో బాగా ప్రచారంలో ఉంది . వాక్కు అర్థాలను జగత్తుకు తల్లిదండ్రులుగా ప్రతిపాదించి లోకానికి కొత్త చూపును ప్రసాదించిన అంతటి కాళిదాసు - పొట్టి చేతులవాడిని , చాలా ఎత్తయినచెట్టు ఫలాలు ఆశిస్తున్నానని ఎంతో వినయంగా చెప్పుకున్నాడు . కాళిదాసుకవిత్వంలో తప్పులు వెతకలేం - మనకవిత్వంలో ఒప్పులు వెతకలేం అన్న మాట కూడా వాడుకలో ఉంది .

విజయవాడనుండి ప్రఖ్యాత కర్ణాటక సోదర ద్వయంలో ఒకరు నాకు ఫోన్ చేసి అన్నమయ్య పదాలను ఎలా పీకి పాకం పెడుతున్నారో ? కాళిదాసు కవిత్వానికి మన పైత్యం లాగా ఎలా అన్నమయ్యను కించపరుస్తున్నారో చెబుతూ చాలా బాధపడ్డారు . దీనిపై నన్ను నాలుగుమాటలు రాయమన్నారు . నిజానికి నేను

సంగీతంలో నిరక్షరాస్యుడిని . అంటే మిగతావాటిలో అక్షరాస్యుడిని అని అర్థం తీసుకోనక్కర్లేదు . తాళ్ళపాక పక్కన పల్లె పెనగలూరులో పుట్టడం , మానాన్న త్యాగరాజు కీర్తనలమీద పి హెచ్ డీ చేయడంలాంటి కొన్ని ఇతరేతరవిషయాలవల్ల ఇంగువకట్టినగుడ్డగా ఏదో సంగీతస్పర్శ ఉందన్న భ్రమ అయితే ఉంది .

అయినా నాకు విషయం చెప్పినవారు కర్ణాటక సంగీతంలో వంశపారంపర్యంగా విద్వత్ సంపదను ఒక తరం నుండి మరో తరానికి తీసుకెళుతున్నవారు . వారిచ్చిన సమాచారమే ఇది .

అన్నమయ్య రాగిరేకులను పరిష్కరించి , రాగాలు కట్టి , వ్యాఖ్యలు రాసి , ప్రచారం కల్పించినవారు రాళ్ళపల్లి అనంతకృష్ణశర్మ , గౌరిపెద్ది రామసుబ్బ శర్మ , రాఘవన్ , వేటూరి ప్రభాకర శాస్త్రి లాంటివారు . నేదునూరి , నూకల , పినాకపాణి , గరిమెళ్లలాంటివారు జీవితమంతా ధారపోసి మనం ఇప్పుడు పాపులర్ గా వింటున్న కీర్తనలకు ప్రాణం పోశారు . త్యాగయ్య శిష్య ప్రశిష్య పరంపర కొనసాగింది కాబట్టి కొంతవరకు ఆయనపాడిన

శైలి అలాగే బతికింది . అన్నమయ్య ఎలా పాడాడో ఎవరికీ తెలియదు . పైగా అన్నిట్లో అన్నమయ్య స్వేచ్చాజీవి . రాగాలు ఆయనకు కొంతవరకే . జానపద శైలిలో స్వేచ్ఛగా అయన పదం విహరిస్తుంది .

ఈ సౌలభ్యంతో ఎవరికి తోచినట్లు వారు రాగాలు కట్టి అన్నమయ్య పాటకు తామే పట్టాభిషేకం చేసినట్లు తమభుజాలు తామే తట్టుకుని మురిసిపోతున్నారు . సాహిత్యంలో పోతనస్థాయి , సంగీతంలో నాదోపాసన స్థాయి తెలియకపోతే త్యాగయ్య అందడు . అన్నమయ్య అలా కాదు , ఎండగాని వానగాని , బ్రహ్మమొక్కటే పరబ్రహ్మమొక్కటే అంటూ సంగీతం అక్షరం ముక్క తెలియనివారుకూడా పాడుకోవడానికి వీలుగా ఉన్నట్లు అనిపిస్తుంది . అన్నమయ్య పదానికి అదే బలం ; ఒకరకంగా అదే బలహీనత . దాంతో అన్నమయ్యకే పాఠాలు చెప్పే కొత్తగురువులు పుట్టుకొచ్చారు , గురుపీఠాలు పుట్టుకొచ్చాయి .

గోరుచుట్టుపై రోకటిపోటులాగా ఈ గురువుల పాఠాలకే అన్నమయ్యనోటమాటరాక ఉంటే , ఈలోపు సినిమావారి సామవేదాన్నితలదన్నే సినీవేద పాఠాలు మొదలయ్యేసరికి తాళలేక తాళ్ళపాక నిలువెల్లా వణికిపోతోంది .

13 వ సంవత్సరం నుండి తుదిశ్వాస వరకు అన్నమయ్య రాసి పాడినవి 32 వేల కీర్తనలు . ఇవికాక ఇతర లక్షణ గ్రంథాలు రాశాడు . దొరికినవి మహా అయితే 12 వేల కీర్తనలు . అందులో బాగా పాపులర్ అయినవి ఒక వెయ్యి . ఈ దొరికినవి ఎవరివల్ల దొరికాయో ? వాటిని తిరగరాసి రాగాలు కట్టడానికి ఒక్కొక్క కీర్తనకు ఎంతకాలం పట్టిందో

ఇప్పుడు పట్టాభిషేక సంరభసన్నాహాల్లో అన్నమయ్యకే పదవిభజన చెబుతున్న పుణ్యపురుషులకు తెలుసో తెలియదో మనకు తెలియదు . అయినా అన్నమయ్యను ఎంతబాగా అమ్ముకోవాలి ? ఎంతగా సొమ్ముచేసుకోవాలి ? అన్నది ఆదర్శమయినప్పుడు , అభ్యుదయమయినప్పుడు , అవసరమయినప్పుడు అదే అంగీకారం అవుతుంది - కావాలి కూడా . మూలనపడ్డ అన్నమయ్యకు మోక్షమిచ్చిన మహనీయులుగా వీరిని గుర్తించి మెచ్చి మేకతోలు కప్పకపోతే మనదే తప్పవుతుంది . అన్నమయ్య పదయజ్ఞంలో ఒక రాళ్ళపల్లి , ఒక గౌరిపెద్ది , ఒక వేటూరి ఏమిచేశారో మరచిపోదాం . నానాటిబతుకు అన్న ఒక్క కీర్తనకు జీవం పోయడానికి ఒక సంగీతసరస్వతికి ఎందుకు ఒకపుష్కరం పట్టిందో మనం తెలుసుకుని ఏమి సాధిస్తాం ?

అయినా అన్నమయ్య , అయన పిల్లలు వచ్చి నేను ఇలా పాడలేదు , ఈపాటలో నా భావమిదికాదు అని చెప్పుకోలేరుకాబట్టి మనం ఏది పాడితే అదే అన్నమయ్యకు ప్రాప్తం . మొరటుగా ఉన్నా ఒక తెలుగుసామెత - గుళ్లో గుగ్గిలం వేయిపోయినా పరవాలేదు - అపానవాయువు వదలకుంటే చాలు .